Berserk’in efsanevi yaratıcısı Kentaro Miura, Guts’un büyük finali ve Band of the Hawk’ın kalıntıları anlatılamadan hayata veda etti. Mangaya Miura olmadan devam etme kararı zor olsa da, manga sanatçısının Studio Gaga’daki arkadaşları ve yazar Kouji Mori, Guts’ın uzun yolculuğunu sonlandırmayı hedefliyor. Yakın zamanda verdiği bir röportajda Mori, Miura ile erken dönem arkadaşlığını ve ortak lise günlerinin karanlık anime serisinin oluşmasına nasıl yardımcı olduğunu tartıştı.
Kouji Mori, hem kendisinin hem de Kentaro Miura’nın üniversite maceralarının Berserk’in hikayesinin şekillenmesine nasıl yardımcı olduğunu ve bir Judo Takımının Band of the Hawk’ın birkaç üyesinin yaratılmasına yardımcı olduğunu belirtti: “Bundan sonra Nihon Üniversitesi’nde fakülteler arası bir judo turnuvası vardı. Sanat Fakültesi genellikle katılmaz ama ben çok güçlüydüm ve Miura da fakülteyi temsilen katılmaya davet edildi. O zaman katılan beş kişi Mori, Miura, Judeau, Korkas ve Rickert’ti. Onun yüzü de aynen böyle.”
“Doğal olarak, kıskanç ve çapkın Corcas ve tamirci Rickert’e karşı kazanamadık, bu yüzden Miura, ben ve Judau’nun üç kez kazanmaktan başka seçeneği yoktu. Judau’yu liseden beri tanıyorum ve o zamana kadar onu tanımıyordum ama eskiden judo yapardı ve el becerisi sayesinde kazanabildim. Böylece üç maç kazandık ve kazanamamış olsak da beden eğitimi bölümündeki harika çocuklar arasında sanat bölümü olarak oldukça iyi bir yerdeydik.”
Berserk’in Lise Kökenleri
Mouri daha sonra Berserk’teki bazı satırların ve olayların yazar ve Kentaro Miura’nın ortak üniversite deneyiminden nasıl etkilendiğini açıkladı: “Satırların çoğu ikimizin de lisede konuştuğu şeylerden alınma. En sevdiğim hikayelerden biri “The Bonfire of Dreams”. Bir an için bile olsa, bu farklı arkadaşlar bir hedefi paylaşıyor, başarıyor ve birlikte içki içiyorlar. Bu hikâye de lisemin kültür festivalinde yaşandı. Miura ve ben after-party’de herkesin eğlendiği yerden uzaklaştık ve “Kılıcımı (kalemimi) sallıyorum” dedik. Kimse için değil, kendim için. Anlık kıvılcımımı dışarı atmak için. Ben de ‘Hayır…’ gibi bir şey yapıyordum. Herkesin çemberinin bir parçası olmanın verdiği bir güven ve neşe duygusu olsa da, yine de son satırda bir yerlerde yalnız bir savaş vermeye devam etmek zorundayım.”
